piątek, 8 marca 2013

Programowanie w Ubuntu (11)


Lekcja 11 

Instrukcje preprocesora: #define i #undef










   Witaj! Dzisiaj o dyrektywach preprocesora: #define i #undef. Dyrektywy preprocesora są to wyrażenia, które występują zaraz za symbolem "#" i to właśnie za ich pomocą możemy używać preprocesora. Dyrektywa zaczyna się od znaku # i kończy się wraz z końcem linii. Aby przenieść dalszą część dyrektywy do następnej linii, należy zakończyć linię znakiem "\".

   Dyrektywa #define, czyli określać, pozwala zdefiniować stałą, funkcję lub słowo kluczowe, które będzie potem podmienione w kodzie programu na odpowiednią wartość lub może zostać użyte w instrukcjach warunkowych dla preprocesora. Ta dyrektywa jest wygodna, jeśli jednej i tej samej definicji używa się wielokrotnie.
   Dla przykładu użyjemy programu z trzeciej lekcji:















   Objaśnienie nowego elementu programu jest następujące: w drugim wierszu zdefiniowaliśmy funkcję far i podaliśmy jej wzór, a w dziewiątym wierszu użyliśmy tej funkcji.

   Dyrektywa #undef to instrukcja odwołująca wzór definicji podany w #define.
   Przykład:
















   Do poprzedniego programu dodane zostały nowe wiersze 10-12; mechanizm ich działania podany został w objaśnieniach programu.

   Tyle na dzisiaj. Powodzenia!

   
 Tłumaczył: Leon Miklosik

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz