piątek, 8 marca 2013
Programowanie w Ubuntu (11)
Lekcja 11
Instrukcje preprocesora: #define i #undef
Witaj! Dzisiaj o dyrektywach preprocesora: #define i #undef. Dyrektywy preprocesora są to wyrażenia, które występują zaraz za symbolem "#" i to właśnie za ich pomocą możemy używać preprocesora. Dyrektywa zaczyna się od znaku # i kończy się wraz z końcem linii. Aby przenieść dalszą część dyrektywy do następnej linii, należy zakończyć linię znakiem "\".
Dyrektywa #define, czyli określać, pozwala zdefiniować stałą, funkcję lub słowo kluczowe, które będzie potem podmienione w kodzie programu na odpowiednią wartość lub może zostać użyte w instrukcjach warunkowych dla preprocesora. Ta dyrektywa jest wygodna, jeśli jednej i tej samej definicji używa się wielokrotnie.
Dla przykładu użyjemy programu z trzeciej lekcji:
Objaśnienie nowego elementu programu jest następujące: w drugim wierszu zdefiniowaliśmy funkcję far i podaliśmy jej wzór, a w dziewiątym wierszu użyliśmy tej funkcji.
Dyrektywa #undef to instrukcja odwołująca wzór definicji podany w #define.
Przykład:
Do poprzedniego programu dodane zostały nowe wiersze 10-12; mechanizm ich działania podany został w objaśnieniach programu.
Tyle na dzisiaj. Powodzenia!
Tłumaczył: Leon Miklosik
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz